Het verleden maakt dromen voor de toekomst...

Op 6 september is er weer de jaarlijkse rommelmarkt in De Stulp, het buurthuis in Drunen. Zo halverwege de zomervakantie begint mam al in huis rond te kijken wat we dit jaar weer kunnen proberen te verkopen en welke spullen er al gelijk naar de stort kunnen. Persoonlijk houd ik wel van rommelmarkten, want tussen een hoop troep kunnen soms best mooie dingen tevoorschijn komen. Zo kocht ik een jaar of drie geleden voor 30 eurocent een mooi koperen Eiffeltoren van ongeveer 15 cm hoog, ik was toen al helemaal gek van Parijs en alles wat überhaupt met Frankrijk te maken heeft. Ik snapte niet waarom die mensen het beeldje weg wilden doen, maar ik was er in ieder geval erg blij mee.
Afgelopen zondag was dan eindelijk de dag aangebroken dat de zolder overhoop werd gehaald en dat er vanuit allerlei hoeken en gaten dozen tevoorschijn kwamen met spullen waarvan ik niet eens wist dat we ze hadden. Naast de drie dozen waar nog rommelmarktspullen van vorig jaar in zaten die we niet verkocht kregen, kwamen er nog dozen tevoorschijn met allerlei spulletjes uit m’n kamer uit de fase dat ik nog van dierenbeeldjes hield (voor de duidelijkheid: die periode ligt al een eind achter me) en ook de zelfgemaakte zandschilderijtjes die ik als peuter met mam in elkaar knutselde, doken weer op. Terwijl mam druk spulletjes aan het prijzen was, zat ik met m’n neus in een doos waar alle dingetjes uit de kleuterklas in zaten. Er was een map waar al mijn tekeningen etc. inzaten en ook de op papier gedrukte letters waarmee we in groep drie het alfabet leerden, had mam bewaard. Ook de lesbrieven waar we op moesten schrijven wat we die week hadden gedaan, waren er nog. Mijn kleuterjuf, juffrouw Sabine, had bij bijna elke lesbrief een kort commentaar geschreven en opvallend was dat ze vaak opmerkte dat ik wel heel netjes werkte, maar net iets te langzaam. Nu ik er zo over nadenk, is er wat dat betreft in al die jaren niet veel veranderd.
De opvallendste dingen die ik tegenkwam, waren mijn eerste dagboeken en schrijfblokken. Op een gegeven moment vond ik als achtjarig ukkie in een kastje in de slaapkamer van m’n ouders een mooi bewerkt boek met het woord ‘diary’ erop. Op de eerste bladzijde stond dat het gekocht was in Amersfoort, op 5 februari 1977. Ik had geen flauw idee wat ‘diary’ betekende en toen mam uitlegde wat een dagboek inhield, besloot ik om er voortaan ook één bij te houden. Blijkbaar was ik het na berichtje of tien al weer beu, want op een bladzijde of 8 na, is het boek leeg. Toch heb ik uiteindelijk een dagboek gekocht, dit keer met een slot, van paarden (ja, ik zat hier nog in mijn beruchte dierenperiode) en daarna ben ik eigenlijk altijd blijven schrijven. ik was en ben nog steeds bang om dingen te vergeten, zowel leuke als minder leuke momenten en door ze op te schrijven, hoop ik die herinneringen levend te houden. Bovendien is het gewoon leuk om te lezen wat je hebt meegemaakt en hoe je verandert, welke mensen je wanneer ontmoet en wanneer je erachter komt wat je nu eigenlijk wilt, of niet.
Zoals al gezegd, kwam ik ook mijn schrijfblokken weer tegen. Stiekem is het mijn droom om schrijfster te worden. Om in een mooie werkkamer achter de computer met een kop thee en koekjes, uitkijkend op een mooie tuin, verhalen neer te pennen die anderen even wegvoeren van de werkelijkheid. Het liefst zou ik kinderboeken willen schrijven. Dan bedoel ik niet boeken voor de heel kleine kinderen, zoals Jip & Janneke en Pinkeltje, maar voor de wat oudere kinderen, zo tussen de tien en veertien jaar. Het probleem is echter, dat ik verhalen bijna nooit afmaak. In de schrijfblokken die ik op zolder vond, stonden verhalen van tientallen kantjes geschreven tekst, waarvan ik totaal vergeten was dat ik ze ooit heb geschreven. Ik ben van plan om die verhalen weer helemaal door te nemen en bij te werken, zodat ze uiteindelijk compleet worden. Op internet heb ik gelezen dat je zelf ook boeken uit kunt geven, weliswaar in kleine aantallen. Ik zou het leuk vinden om familie en vrienden (als ze daar tenminste interesse in hebben) dan zo’n boek te kunnen geven…

Gewoon Holland...

De twee weken in Zevenhuizen (voor de mensen zonder al te veel topografische kennis: dit ligt in Zuid-Holland) met pap, mam en René zitten er weer op. Geen tropische bestemming dus, maar gewoon naar een plaats in ons vertrouwde klompenlandje. Meestal baal ik er wel van dat we nooit eens een keer naar Spanje gaan of een ander lekker warm land opzoeken, maar dit jaar vond ik het wel fijn om lekker dicht bij huis te zitten. Spullen in de tassen, alles goed aanproppen zodat ook de gitaar nog op de hoedenplank kan (ik nou eenmaal niet twee weken zonder dat ding ;)) en nadat mam vijf keer naar het toilet was geweest, konden we uiteindelijk vertrekken, om een klein uurtje later aan te komen op de plaats van bestemming. Het ritueel dat we eerst langs oma gaan om een laatste plaspauze te houden en een tas met gehaktballen, cake en een boterkoek op te halen, ging dit jaar helaas niet op. Het is alweer een half jaar geleden dat oma overleed, maar ik moet nog regelmatig aan haar denken. Ze belde bijna elke dag en hoewel dat tot grote ergernis van mam vaak net tijdens het eten koken gebeurde, weet ik zeker dat ook zij de telefoontjes best mist.
Eenmaal in Zevenhuizen aangekomen werden de tassen leeggeruimd, de bedden opgemaakt en konden we het park gaan verkennen. Ons huisje lag het dichtste bij de receptie en het zwembad en omdat het heerlijk rustig was op het park, was dit dus gewoonweg ideaal. René ging gelijk bij de receptie een internetkaart halen, want ook de laptops gingen mee, aangezien ik mijn UvT-mail in de gaten moest houden en ook nog wat punten van de hertentamens terug zou krijgen. Het is echt zo’n fijn gevoel dat ik op vakantie kon gaan met de gedachte dat ik het eerste jaar gehaald heb. Eerlijk gezegd had ik daar niet meer op durven hopen en nu die benodigde studiepunten binnen zijn, besef ik hoe leuk ik deze opleiding eigenlijk vind.
Als ik normaal gesproken op een vakantie terugkijk, heb ik altijd het gevoel dat we er meer uit hadden kunnen halen. Dan hebben we te veel bij het huisje rond gehangen of te veel dagen doorgebracht in het zwembad, terwijl ik veel liever iets cultureels doe. Ik ben gewoon absoluut niet het type voor een zon-zee-strand-vakantie of om twee weken lang alleen maar te zwemmen en uit te slapen. Dit jaar ging dat gelukkig anders. Van tevoren hadden pap en ik al een soort van planning gemaakt van dingen die we wilden zien en we de lijst aardig af kunnen werken. In Oegstgeest hebben we Corpus bezocht, een supergaaf museum waar je als het ware door het menselijk lichaam loopt en je allerlei testjes en quizzen kunt doen. In Leiden kwamen Naturalis (museum over dieren van de oertijd tot nu, deed me denken aan Night At The Museum, echt heel mooi), het Museum van Oudheden (vooral over Romeinen en Egyptenaren) en het Museum van Volkenkunde (vitrines vol voorwerpen uit de hele wereld) aan de beurt. In Delft hebben we Museum het Prinsenhof bezocht, waar ook de kogelgaten nog in de muur zaten op de plek waar Willem van Oranje is vermoord. In Scheveningen brachten we een bezoek aan Sealife, dat helaas een beetje tegenviel als je nagaat wat voor entreeprijs je moest betalen (16,75 euro p.p.) en hebben we onder een heerlijk zonnetje over de boulevard gewandeld (en uiteraard af een toe een leuk winkeltje bezocht ;)). Het bezoek aan Diergaarde Blijdorp in Rotterdam was zeker de moeite waard, ook al voelde ik me wel wat oud tussen alle buggy’s en kleine kinderen die vol verbazing en wijzende vingertjes naar kolossale ijsberen, grommende tijgers en prachtig gekleurde vissen keken. Een erg leuke plaats vond ik Gouda, met gezellige winkelstraten en mooi monumentale gebouwen. We bezochten een oude kerk met prachtige glas-in-lood-ramen, een museum waar kamers uit de 17e eeuw waren nagebouwd en het Verzetsmuseum Zuid-Holland. Ook wilde we de Waag bezoeken, maar aangezien we dan via een steile wenteltrap met open treden naar boven moesten klimmen, besloten we om dat maar over te slaan. We hebben lekker gezwommen, gemidgetgolft, gekaart en lekker buiten gebarbecued, want in tegenstelling tot eerdere vakantie hebben we prachtig weer gehad. Het enige wat ik nog had willen doen, was winkelen in Den Haag en het Vredespaleis bezoeken, maar dat kan ook makkelijk vanuit thuis. Al met al hebben we veel gedaan en ik denk dat we het er alle vier mee eens zijn als ik zeg dat het een geslaagde vakantie was!